eskidendi çooookkk eskiden :)

Bugünlerde aklıma sık sık çoçukluğum geliyor.Mutlu, mesut, bahtıhıyar, hafiften saf bir çoçukluk(yalan tamamen saf bi çoçukluk) Öyleki hep çoçuk ben olurdum evcilik oynarken.Oysaki tek hayalim anne olmaktı:) çoçuk olmak güseldi fakat hep asi genç kız rolleri werilirdi bana.Hep önüme gelene küsmem gerektiği sölenirdi.Bende safım her denileni yapardım.Köyde çeşmeden su getirilirdi bana hep en büyük bidon düşerdi.Herkes akıllı tek saf benim anam!İşin garip tarafı büyük bidonu almak hoşuma giderdi.Nedenide teyzemler bana aferin dio die :P Birgün yine böyle bir evcilik oynama gününde kuzenlerle oynuoruz.Artık benim sabrım dolmuş taşmış.En sonunda hepsine küstüm bunların.'Beni oynatmıolar, beni dışlıolar 'die Sonrada bunlar görmeden hepsinin ne kadar ayakkabısı ve terliği varsa topladım çuvala koydum evin karşısındaki dağa çıktım tüm ayakkabıları, terlikleri ayrı ayrı yerlere attım. piçliğim bunla sınırlı kalmadı.En gıcık olduğum kuzenim ayakkabısını gittim baraja attım :) Sonra eve gittim pişmiş pişmiş hadi gezmeye gidelşim dedim.Bunlarda atladı çıktık evden.Baqıolar baqıolar ayakkabılar yok.Sonra bi oturdum ama altıma işicem gülmekten.Hepsi ağlamaya başladı.Teyzemler geldi arkasından.E beş çoçuk birden ağlayınca herkes duydu :) ben bi tabana kuvvet akşama kadar eve gelmedim.Yazık evdeki,lerde beni merak etmiş.Eve varınca hiç biri bana kızmadı.Evden kaçtım sanmışlar, korkmuşlar.Asıl amaçlarıda ayakkabıların yerini öğrenmekmiş.Beni balla sütle beslediler ağzımdan aldılar lafı.Ertesi gün tüm dağı dolaşıp ayakkabıları topladık.Sevmediğim kuzenimdende burdan özür diliyorum hala daha ayakkabılarının barajın derinliklerinde olduğunu bilmiyor :) Aslınsa bana teşekkür etmeli benim sayemde yeni ayakkabı almışlardı o zaman :) İşte çoçukluğumdan kısa bir anı :)